Cyborg En2400 { YUGMARK } sf ♥

ข้อมูลเบื้องต้น

 

 

  Cyborg En2400

          ในยุคที่เทคโนโยลีก้าวหน้าในระดับที่คนในอดีตอาจไม่คาดคิด ยุคสมัยแห่งอนาคต มนุษย์ล้วนแล้วแต่ดำเนินชีวิตอยู่กับความสบายและเทคโนโลยีที่ล้ำสมัย ความสบายยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ จนยุคของรัฐมนตรีปาร์คจินยอง มีการแจกสลากกินแบ่งรัฐบาลในทุกๆ 3 ปี มีเพียง 1 คนเท่านั้นที่จะมีสิทธิได้รับรางวัล และรางวัลที่จะได้รับนั้นก็เป็นสิ่งที่ประชาชนทั้งประเทศแทบจะอยากได้ นั่นก็คือไซบอร์ก หุ่นยนต์รุ่นออโตเมติกแบบมีชีวิตจิตใจ มีสมองที่ฉลาดปราดเปรื่อง และไม่มีขายที่ไหน มีกฎหมายบังคับห้ามขายออกนอกประเทศอย่างเด็ดขาด เคยมีคนถูกจับเพราะแอบทำการค้ากับฝรั่งที่มาติดต่อขอซื้อไอ้เจ้าหุ่นยนต์ตัวนี้ และสุดท้ายเจ้าหุ่นตัวนี้ก็ถูกนำไปทำลาย แปลกแฮะที่มันถูกทำลายไปดื้อๆ เคยเกิดการจลาจลจากกลุ่มคนที่ไม่หวังดีและโลภหนัก เพื่อที่จะประท้วงให้รัฐบาลจัดรางวัลเพิ่มขึ้น แต่ไม่เป็นผลและสุดท้ายคนเหล่านั้นก็ถูกนำตัวมาเพื่อปรับทัศนคติกับรัฐมนตรี แต่เรื่องนี้ก็ยังคงเป็นปริศนาว่า เพราะเหตุใดสลากกินแบ่งถึงมีเพียว 1 รางวัลใน 3 ปีเท่านั้น แต่ก็อย่างที่ว่าล่ะ นานๆไปทุกคนก็ลืมใช่ไหมล่ะ

            ผมชื่อว่า คิมยูคยอม ผมเป็นเจ้าของร้านแต่งรถที่มีชื่อเสียงสุดในซอย ในซอยนี้จริงๆแล้วเป็นซอยอับครับ เป็นซอยเล็กๆที่ความเจริญทางวัฒนธรรมมาไม่ค่อยถึง แต่เรื่องเทคโนโลยีและการบันเทิงเป็นสิ่งที่เรียกว่า โคตรพ่อโคตรแม่เจริญเลยครับ เพราะถึงซอยนี้จะเป็นซอยเปิดกลางคืน แต่ในแต่ละร้านก็มีอัจฉริยะในด้านนั้นๆของร้านเลยทีเดียว ยิ่งเป็นไอ้ 2-3 ผับที่เริ่มเปิดกันมาเรื่อยๆยังมีเจ้าของร้านหรือพวกที่ปรึกษาเป็นอัจฉริยะ อย่างร้านฮองเฮาตรงข้ามร้านผมเนี่ย มีเจ้าของชื่อว่าจูเนียร์ เป็นเลิศด้านแอลกอฮอล อดีตนักศึกษาเคมีและอาหารในออสเตเลีย พอได้มาเปิดผับที่นี่เมื่อ 4ปีที่แล้วก็เป็นร้านขึ้นชื่อด้านสูตรเหล้าออริจินัลที่ไม่มีที่ไหน แล้วพวกลูกค้าก็ติดกันตรึม แห่กันมาทั้งคืน จนผมแทบไม่ได้หลับได้นอน ส่วนหน้าปากซอยก็มีเป็นร้านน้ำปั่นของอาแปะเจบี ถึงจะดูแก่หง่อมแต่มีเมียเด็กและเมียก็เป่าหูแปะแกจากร้านกาแฟโบราณให้เป็นร้านน้ำปั่นสารพัดผลไม้ และก็อร่อยทุกอย่าง ผมชอบไปนั่งกินหลังปิดร้าน สุดท้ายก็ร้านแต่งรถของผมนี่แหละ มีลูกกระจ๊อกอยู่แค่สองสามคน ไม่ค่อยพอยาไส้เท่าไหร่ แต่ผมก็ได้รางวัลมาเพียบนะ ชีวิตวันๆอยู่แต่ร้าน ไม่มีเซิงมีสาวที่ไหน จนกระทั่งเขามายืนอยู่ที่หน้าร้านของผม....

วันๆหนึ่ง เป็นวันธรรมดาที่ผมก็นั่งนั่งทำงานเช่นเดิม มือใหญ่ๆทั้งสองข้างกำขวดสเปรย์และละเลงบนรถสีพื้นๆอย่างสีดำตามรูปแบบที่ลูกค้าอยากให้เป็น วันๆหนึ่งไม่กำสเปรย์ผมก็ถือแผ่นสติ๊กเกอร์พร้อมคัดเตอร์ ความคิดสร้างสรรค์ของผมถูกดูดไปกับการแต่งรถอาทิตย์ละสองถึงสามคัน และวันนี้ก็ด้วย หลังเสร็จงานก็ใกล้จะหกโมงแล้ว ผับฝั่งตรงข้ามก็เริ่มอึกทึกครึกโครมเหมือนเดิมแหละ ผมวางขวดสเปรย์และเก็บงานที่ผมทำเข้าที่ก่อนจะลุกขึ้นไปปิดประดูเหล็กหน้าร้าน เพราะไม่งั้นผมคงประสาทกินเพราะเสียงและความวุ่นวายของผับฝั่งนั้น

ปังๆๆ แกร่กก.. ปังๆๆ !!

ผมสะดุ้งชะงักฝีเท้าอย่างตกใจปนหงุดหงิด ป่านนี้แล้วยังมีลูกค้าไร้มารยาทมาเคาะอีกรึไง ผมส่ายหัวรัวๆ บอกเลยนะ ร้านผมทำกำไรก็เยอะ ไม่เห็นต้องแคร์เลยครับ ร้านปิดก็คือร้านปิด ผมไม่ทำงานล่วงเวลาให้มันลำบากหรอก ผมยักไหล่อย่างไม่ยี่หระปล่อยให้เสียงเคาะประตูเป็นเพียงเสียงลมพัดไป หลังจากนั้นมันก็หยุดหลงไปซักครู่ ก็คงจะเลิกล้มความคิดจะรบกวนคนอื่นไปแล้วสินะ ผมก้าวต่อไม่สนใจ แต่อะไรซักอย่างทำให้ผมชะงัก กึก... พระเจ้า

.

.

.

.

ราวกับเกิดภาพสโลวโมชั่นอย่างสวยงาม ร่างสูงใหญ่ก้าวซ้ายไปเหยียบกับผ้าขี้ริ้วที่ตัวเองใช้แล้วปาทิ้งลงบนพื้น ค่อยๆหงายหลังล้มตึงไปอย่างเชื่องช้า ให้ขณะเดียวกันมีพลังงานบางอย่างพังประตูเหล็กหน้าร้านค่อยๆสโลวล้มลงมาอย่างน่าตื่นเต้น ราวกับมีรีโมทดีวีดีอันใหม่กดเพลย์ และในที่สุดประตูเหล็กอันเดิมนั่น ล้มตึง!! ลงมาทับที่ขาของเจ้าของร้านแต่งรถชื่อดังคนที่เพิ่งลื่นล้มเมื่อสักครู่ ทันทีทันใดที่รู้สึกตัวว่าขาของตัวเองโดนประตูมหึมาล้มทับ ผมก็แหกปากลั่นร้าน ถ้าเป็นตอนพักกลางวันไอ้พวกเด็กแผนกเครื่องยนต์คงกรูกันขำผมแน่ๆ สภาพตอนนี้คือนอกจากปวดระบมไปทั้งก้นแล้วขาทั้งสองข้างของผมก็โดนไอ้เจ้าประตูเหล็กล้มทับลงมาอย่างแรง ผมล่ะอยากเห็นหน้าไอ้คนบ้าพลังนั่นจริงๆ ไปบ้าอะไรมาจากไหน ถึงจะเป็นลูกค้าใหญ่แค่ไหนผมก็ไม่ไว้หน้าทั้งนั้นล่ะ!

“ นายคิมยูคยอม ตึก CNI ซอยที่ 32 บ้านเลขที่ 45/7754 เปิดร้านแต่งรถต๊อกต๋อยพร้อมเปิดบริการตัดต่อพันธุกรรมรถยนต์ผิดกฎหมาย โสดมาทั้งสิ้น 7 ปี บลาๆๆ ... ” ไม่ทันที่ผมจะอ้าปากสบถด่า คำพูดของผมก็ถูกกลืนทั้งหมด ไม่ใช่ผมแร็พไม่ทันหรอกนะ ก็ไอ้เจ้าของผมสีแดงนั่นก้าวขาขึ้นมาเหยียบอยู่บนแผ่นประตูเหล็กที่ทับบนขาของผมอยู่ เจ็บจนหน้าเขียวตายแล้วล่ะครับพี่น้อง.. อั้ก... ยังอีก ยัง ยังไม่หยุดพูด ยังไม่หยุดพล่ามประวัติของคนอื่นอีก ไอ้โสด 7 ปีนี่จะขุดเอาโคตรเหง้าศักราชของผมมาเพื่ออะไร แล้วไอ้ประวัติการกระทำเมื่อสิบปีที่แล้ว จะเอามาพูดทำซากอะไรเนี่ย!! โว้ย เจ็บ ไม่ไหวแล้ว!!

“ พูดจบรึยังห๊ะ!! อ.. เอา.. เอาขาคุณออกไปจากตรงนั้นเดี๋ยวนี้นะ  ” ผมโวยวายลั่นเสียงสั่นเครือไปด้วยความเจ็บ จนคนหน้านิ่งที่กำลังพล่ามหยุดนิ่งเบิกตาเล็กน้อยแล้วค่อยๆก้าวออกจากประตูเหล็กแล้วยกประตูเหล็กขึ้นไปวางพิงกำแพงที่เดิม.. ผมไม่ได้ตาฝาดหรอกนะครับ แค่มือเดียวจริงๆ ??

“ แหะๆ ขอโทษนะครับ ร่ายยาวไปสักหน่อย พอยืนไหวไหม? ” มือของผู้ชายคนเดิมยื่นมาตรงหน้าผม ผมมองอย่างฉงนแต่ก็รับน้ำใจและจับมือเขาพยุงตัวขึ้น

“ กระผมคือ EN2400 ไซบอร์กรุ่นออโตเมติกซ์สแตนดาร์ด ยินดีด้วย คุณถูกรางวัลสลากกินแบ่งรัฐบาลครั้งที่ 17 ” เสียงทุ้มแข็งราวกับโทนอิเล็กทริคแร็พเปอร์ในวง GOT7 วงบอยแบรนด์เมื่อ 10กว่าปีที่แล้วพูดขึ้น ผมยืนขาเดียวเอาหลังพิงกับเสาบ้านเอาไว้ก่อนมองคนที่แนะนำตัวเมื่อกี้ คนตัวเล็กกว่าผมไม่น่าจะต่ำว่า 5 เซนติเมตร ผมสีแดงอ่อนสวย ผิวขาว ริมฝีปากชมพู ใบหน้าค่อนข้างคมไปทางผู้หญิง ที่ผมสะดุดตาสุดๆนั่นก็คือดวงตาคม ผมไม่เข้าใจว่าทำไมถึงละสายตาจากดวงตาคู่นั้นไม่ได้ซักที เหมือนมีอะไรสะกดไว้ ทำไมนะ ท้งที่เป็นหุ่นยนต์แต่กลับตาสวยขนาดนี้ ถ้าได้มาเป็นภรรยาผม ถึงจะเป็นหุ่นยนต์หรือผู้ชาย ผมคงตกอยู่ในพะวงสายตาแบบนี้ไปทั้งชีวิตแน่ๆ

“ อ่า.. ผมถูกสร้างขึ้นเพื่อมาดูแลคุณคิมยูคยอม คนที่ขาดคนดูแลทุกๆอย่าง ใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยและตัวคนเดียว ด้วยเกียติของภรรยา ขอฝากตัวด้วยนะครับ ” ผู้ชายคนเดินยังคงยิ้มอย่างเป็นมิตรและยื่นมือมาทักทาย ผมนิ่งเงียบมองอย่างตะลึง

“ ภ.. ภรรยา?! จ จริงหรอเนี่ย คุณ?? ” ไม่รู้ว่าผมตกใจหรือดีใจกันแน่ ผมไม่ใช่พวกชายหญิงนิยม ผมฟรีสไตล์ แล้วยิ่งมีคนหน้าตาแบบนี้เดินเข้ามาบอกว่าจะมาเป็นภรรยา เหมือนฝันไปเลยครับ ห่ะ!!!

“ จริงสิครับ ”

“ เยส!! คิมยูคยอมมีเมียแล้วโว้ยยย!! อ.. อ๊ากกกก ” ล้มสิครับท่าน ด้วยความดีใจผมตะโกนลั่นจนเสียงสะท้อนก้องอยู่ข้างใน กระโดดโล่ดเต้นโดยลืมไปว่าขาผมเพิ่งถูกคนสวยกระทำมาเมื่อกี้

“ ตึง!!!! “ ความรู้สึกสุดท้ายของผมคือหัวทองๆของผมล้มลงไปป๊ะกับเสาร้านเสียงดังจนผมได้ยินแต่เสียงวิงค์ๆในหัว แล้วผมก็ไม่รู้สึกอะไรอีกเลยหลังจากนั้น รู้แค่เพียงว่า ทุกวันหลังจากนี้ ผมคงตกหลุมรักคนตรงหน้าร้อยๆรอบต่อวันแน่ๆ ยูคยอมเอ๋ย.. ได้เวลาสนุกแล้วล่ะ

 

CR.SHL